Ik zal je nooit verlaten

Ik zal je nooit verlaten.  Ze waren elkaar tegen gekomen net op het moment dat ze beiden de hoop op een relatie hadden opgegeven het was op een jaarlijkse grote boekenmarkt ergens in het land.
Zij zag hem het eerst zei ze. Toen ze de kraam met de kookboeken naderde zag ze je staan en er was iets in je energie waardoor ze steeds maar bleef kijken naar je. Je moet het gewoon gevoeld hebben dat ze zo naar je keek want je bleef onverstoorbaar in je boek kijken. Alleen de manier waarop je door het boek bladerde verried je nervositeit.
Je voelde haar zei je later, het was zo erg en eng dat je bijna niet kon bewegen.

Wat is dit dacht je ik word overvallen door iets wat groter is dan mijzelf en het dwingt mij om iets te doen. Ik wil niet opkijken ik wil met rust gelaten worden. En net op het moment dat je je om wilde draaien om weg te lopen  sprak ze je aan. En iets in de klank van haar stem maakte dat je opkeek en toen …stond alles stil. Alles stond gewoon stil om je heen zei je.
Het enige wat je zag waren haar ogen. De mooiste blauwe heldere en liefdevolle ogen die je ooit had gezien. Je moest verschrikt hebben gekeken zei je want om haar mond kwam een ondeugend lachje  en ze zei…’’goh ik wilde je niet aan het schrikken maken hoor.

Vanaf dat moment was het ijs gebroken en daar was het begin van alles waar ze beiden nooit meer op durfden dromen.
We hadden elkaar gevonden zei je. Het was eigenlijk liefde op het eerste gezicht en het overviel ons gewoon. Zoveel om over te praten en we hadden ook nog eens dezelfde hobby.
Beiden dol op boeken en lezen en filosoferen. Wat een cadeau was dit, bijna niet te geloven maar toch was het daar. Het leven kreeg weer kleur en ze genoten zo heel erg van elkaar zei je dat het bijna vanzelfsprekend was dat ze de volgende stap gingen zetten.
Samenwonen in een nieuw appartement want in beiden huizen lag een verleden en dat wilden jullie niet voor elkaar. Dus een frisse wind erdoorheen en  samen alles bijna nieuw gekocht. Wat een fijne tijd was dat. Jullie genoten van elkaars gezelschap met volle teugen en hadden zoveel plezier samen, het kon niet op.

Je had het niet heel vaak over jullie scheiding gehad want ja we wisten ook wel dat er veel pijn lag en dat wilde we toch niet steeds weer tussen ons geluk laten komen.
We waren gelukkig dat was het voornaamste dus dat wilden we beschermen.
En toen zomaar op een dag werd alles anders zei je. Met deze woorden keek je naar beneden  en ik vroeg je…wat was er zo bijzonder op die dag?
Ja ik weet niet zei je …we waren samen zo gelukkig… en opeens waren  zij daar.
Wie bedoel je met ‘’zij? Ja die mensen van het appartement naast ons. Eerst woonde er een ouder stel maar dat ging verhuizen en opeens waren zij daar.
Ze kwamen zich voorstellen en nodigden ons uit om eens  te komen eten want ze kookten graag en het leek ze nu zo leuk om dit met ons te delen.
Ik ben zelf niet zo een kookfanaat  maar zij wel, ze wilde alles weten over de vele reizen die ze hadden gemaakt naar Italië  hoe fantastisch alles wel  niet was en de cultuur enz enz.
En opeens vroegen ze ga eens mee in het voorjaar vertrekken we naar Toscane voor een kookworkshop lijkt ons geweldig leuk als jullie meegaan.

Vanaf dan veranderde er iets voor mij. Ze was helemaal in de ban leek het wel van deze mensen. Vooral hij leek wel het voorbeeld van hoe een man ook kon zijn.
Zo gezellig hè alles samen inkopen en dan met een goed glas wijn samen een nieuw recept uit proberen. Ze kwamen ook vaak bij ons, en ik voelde dat ik er geen zin in had om telkens maar over koken en recepten te hebben en begon mij te irriteren.
Uiteindelijk kregen we er woorden over en opeens zei ze dat het haar tegenviel van mij dat ik het haar niet gunde dat ze ook eens iets leuks had.
Ja en dat was de druppel het werd echt zwart voor mij ogen. Al die tijd had ik mij ingehouden om haar te plezieren omdat ik wel weet dat ze dit ontzettend leuk vond en ik ben echt heel vaak voor haar meegegaan maar op den duur wist ik het wel. Ik kon geen wijn meer zien en het eten kwam ook mijn keel uit. Al die nieuwe culturen proberen en  de manier hoe hij haar ook benaderde. Bah het ging mij zo tegenstaan.

Wat ik bedoel met haar benaderen? Ja zo klef en zo om haar heen hangen en dan doen of ik er niet bij was. Ik kreeg steeds vaker het gevoel dat hij mij negeerde.
Of ik mij dat inbeeldde?    Nee dat denk ik toch niet. Ik trok mij wel een beetje terug dat wel maar dat deed ik toch om haar de ruimte te geven.
Dus ik heb haar alle ruimte gegeven en nu zei ze dat ik haar niets gunde.  Dat kwam als een vuistslag binnen en ik kreeg meteen een enorme trigger door haar woorden.
Ze zei…mijn ex man gunde mij ook niets moest altijd braaf met hem mee maar mijn  pleziertjes misgunde hij mij. Nu doe jij hetzelfde en dat pik ik niet je bekijkt het maar ik ga wel met ze mee naar Toscane of je nu mee wilt of niet.
Toen werd het dus zwart voor mijn ogen. Ik had haar alles gegeven schreeuwde ik haar toe net zoals ik bij mijn ex altijd deed. Ik was er altijd voor haar en ze keek nooit naar mij om. En ik bleef maar geven en geven en haar pleasen altijd jaar in jaar uit.

En nu herhaalde het zich. Ik was kapot en toen sloegen de stoppen door. Ik sloeg haar vol in het gezicht en voor dat we er erg in hadden waren we in een gevecht met elkaar.
Wie er het eerste tot zijn positieve was gekomen weet ik niet meer maar opeens lagen we huilend in elkaar armen. We trilden van top tot teen en keken elkaar aan met maar één vraag op onze kapotte lippen. Hoe kan dit nu? We hielpen elkaar overeind en liepen samen naar de badkamer waar we elkaar verzorgden. We huilden nog steeds maar we waren wel rustiger. Het leek of alle spanning van de afgelopen tijd er in één keer uitkwam.
Toen we weer wat rustiger waren konden we gelukkig nog wat praten met elkaar en we waren het beiden eens dat we misschien wel beter naar een relatie therapeut konden gaan.
We houden van elkaar maar we hebben blijkbaar onze vorige relaties nog niet verwerkt en we kwamen erachter dat er nog te veel dingen meespeelden die we bij elkaar triggerden.
Ergens kun je je buren dus dankbaar zijn zei ik. Ja als je het zo stelt wel. Maar het had er waarschijnlijk toch wel uit gekomen op een dag of moment. Maar dat het zo pijnlijk kon zijn dat had ik nooit verwacht. We waren diep aangeslagen en schaamden ons ook voor elkaar.
Hoe dan ook zei ik, ik ben blij voor jullie beiden dat je het zo mooi hebt opgenomen want velen zijn in een strijd met elkaar maar jullie hebben de moed gehad om toch deze weg te kiezen.

De weg zal lastig zijn zei ik want er komt veel oud zeer omhoog, maar het zal wel met stapjes de goede richting op gaan.
Je gaat elkaar leren kennen op een andere manier en ook zal je zien wie jezelf bent.
Je ware zelf komt aan bod en ook je min en pluspunten worden belicht dat is iets waar je beiden doorheen mag gaan. Het is belangrijk dat je jezelf zo belicht ziet en dat je je schaduwkant gaat leren accepteren. Het leven zal een stukje lichter worden en samen kun je op een andere manier verder. Respectvoller en vreugdevoller. Zodat je elkaar kunt laten in de dingen die je zelf niet zo prettig vind en dat je goede afspraken kunt maken met elkaar als je samen met anderen bent.
Dit was voor beiden een goede afspraak. Ze leerden hiermee hun eigen grenzen aan te geven aan elkaar en ook de wensen te respecteren van de ander zonder daarover jaloezie te voelen of onzekerheid.

De les die hieruit geleerd kan worden is dat het echt wel van belang is dat het verleden verwerkt mag worden op het juiste moment. En dat je daar zeker open over mag zijn tegen de nieuwe partner in je leven.
Dit om problemen te voorkomen die later voor heel wat emoties kunnen zorgen.

Als je voelt dat je hier met mij over wilt sparren of je hebt überhaupt vragen  over je relatie dan kun je mij vinden op Paragnost- Eddie box -68.
Warme groet,
Elisa-Lis